اشتباه نکنید: تلویزیونهای سه بعدی آمده‌اند تا به خانه‌هایمان راه یابند و سالها نیز در کنارمان بمانند، اما اینکه چرا در حال حاضر نباید آنها را به خانه‌هایمان آورد دلایل خود را دارد که برخی از آنها از این قرارند:
1- قیمت بسیار بالا: تلویزیونهای سه بعدی در حال حاضر بسیار گرانند (حدود دو برابر تلویزیونهای HD). اضافه کنید به آن هزینه عینکهای مخصوص (که بهیچ عنوان ارزان نیستند) و همچنین دستگاههای پخش فیلم را تا ببینید برای کسب این تجربه چه بهای گزافی باید پرداخت.
2- نبودن منابع سه بعدی: درست است که استفاده از تکنولوژی سه بعدی به چند دهه پیش بر میگردد ولی تولید فیلمها و برنامه های سه بعدی تنها به چند سال اخیر محدود می‌شود و تعداد این برنامه ها نیز بهیچ عنوان قابل مقایسه با برنامه های موجود دو بعدی نیست. اگر چه کوششهایی در خصوص تبدیل برنامه های دو بعدی به سه بعدی در حال انجام است ولی هنوز چند سالی باید صبر کرد تا تعداد فیلمها و برنامه ها به میزان قابل قبولی برسد.
3- دردسر: برای دیدن برنامه های سه بعدی باید برای همه بیننده ها عینک تهیه کرد که تهیه و نگهداری آنها درد سرهای خود را دارد. علاوه بر آن تماشای تلویزیون با عینک چندان هم راحت نیست و هر از گاهی برای اجتناب از سردرد و سرگیجه باید آن را برداشت و به چشم استراحت داد. البته این امر با تکامل و توسعه تلویزیونهای بدون عینک بر طرف خواهد شد.
4- مزیت: درست است که تجربه دیدن برنامه های سه بعدی تجربه بسیار جالبی است ولی با توجه به موارد فوق چندان هم خالی از دردسر نیست و درجمع ارزش این همه سرمایه گزاری و دردسر را ندارد.
ولی با وجود همه این موارد آن روز دور نیست که همانند تلویزیونهای HD، در اغلب خانه‌ها شاهد تجربه هیجان انگیز فیلمها و برنامه های سه بعدی، بدون دردسرهای فعلی آن، باشیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر